top of page

Klinika ortopedii

Rekonstrukcja uszkodzenia stożka rotatorów

Stożek rotatorów, inaczej zwany pierścieniem rotatorów, pokrywa przednią, tylną oraz górną powierzchnię stawu ramienno-łopatkowego. Jest strukturą powstałą ze ścięgien czterech mięśni obręczy barkowej: nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego. Jego główną funkcją jest stabilizacja głowy kości ramiennej w stawie, unoszenie ramienia oraz ruchy obrotowe w stawie. Uszkodzenie stożka rotatorów jest jednym z najczęstszych przypadłości stawu barkowego. 

Do uszkodzenia struktury dochodzi w wyniku urazu lub postępujących zmian degeneracyjnych w ścięgnie lub jego przyczepie. Uszkodzenie stożka rotatorów będące wynikiem zmian zwyrodnieniowych ścięgien i mięśni obręczy barkowej przebiega w sposób przewlekły, początkowo często bez istotnych dolegliwości. Zarówno w sporcie, jak i w pracy uraz tego typu może wystąpić w wyniku wykonywania powtarzających się czynności z uniesionym do góry ramieniem. Wśród sportowców najbardziej narażeni są ci, uprawiający dyscypliny wymagające częstego utrzymywania ramion w górze np.: siatkówka, koszykówka, piłka ręczna, tenis, czy pływanie. To samo może dotyczyć osób pracujących w zawodach, w których wykonuje się różnego rodzaju prace z uniesionymi ramionami np.: malowanie sufitów, praca na budowie itp. Uszkodzenie stożka rotatorów może mieć przebieg ostry, w wyniku urazu np. upadku na wyprostowaną kończynę lub dźwignięciu ciężaru z nagłą rotacją ramienia.

Podstawą rozpoznania uszkodzenia stożka rotatorów jest bolesne ograniczenie odwodzenia barku u pacjentów wykonujących pracę lub aktywności z grupy ryzyka. Podejrzenie uszkodzenia weryfikujemy wykonując dynamiczne badanie USG oraz badanie rezonansem magnetycznym. Mając komplet badań dodatkowych możemy zaplanować zakres naprawy uszkodzonych struktur.

Obecnie złotym standardem w leczeniu uszkodzeń stożka rotatorów jest leczenie artroskopowe, gdzie pod kontrolą kamery dokonuje się ponownego przyszycia ścięgna do guzka większego, czyli do miejsca od którego to ścięgno się oderwało. Do tego celu używa się specjalnych implantów mocujących tzw. „kotwic". Okres rekonwalescencji u pacjentów jest różny i w dużej mierze zależy od tego wieku i zdolności regeneracyjnych. Zaraz po zabiegu operacyjnym bark jest unieruchomiony, żeby stworzyć najlepsze warunki na integrację ścięgna z kością. Okres unieruchomienia może się wahać od 4 do 6 tygodni. Następnie rozpoczyna się leczenie usprawniające i rehabilitacyjne.

 

Powrót do sportu w przypadku uszkodzenia stożka rotatorów jest jak najbardziej możliwy. Uraz ten, który dotyczy głównie tzw. rzucających sportowców jak: piłkarzy ręcznych, siatkarzy czy tenisistów, daje możliwość sportowcom po zabiegu operacyjnym powrotu na swój dotychczasowy poziom wyczynu.

Klinika ortopedii

Zobacz również

bottom of page